Między wierszami (2): "Bóg cię kocha, a to już trzy osoby"

Pisałem Wam już o radiu, w którym działam. Chciałbym Wam teraz przedstawić Olę. Ola jest absolwentką Akademickiego Stowarzyszenia Katolickiego „Soli Deo”. Kiedyś realizowałem studencki program. Dzień jak co dzień. Jednym z tematów audycji była akcja „Wierność jest sexy” organizowana przez to stowarzyszenie. Ola pojawiła się w studiu w roli gościa. Miała opowiedzieć o tej akcji słuchaczom. Ja wtedy byłem na takim etapie mojej wiary, że nie angażowałem się bliżej w żadne wspólnoty i organizacje katolickie, wolałem wierzyć sam i we wnętrzu własnego serca, nie przyznając się nawet za bardzo najbliższym.

Tak się jakoś złożyło, że Ola zapragnęła po audycji nagranie wywiadu, a prowadzący spieszył się na tramwaj. Zapytał mnie więc, czy nie mógłbym dziewczynie zgrać rozmowę. Odpowiedziałem, że bardzo chętnie, wszak miałem dużo czasu. Obiecałem, że wyślę jej nagranie na mejla. Przy okazji wysyłania wiadomości z załącznikiem wspomniałem Oli, że bardzo mi się ta akcja podoba – no i jak to bywa u dorastającego chłopaka zmagającego się z samotnością i brakiem dziewczyny – napisałem o tym, że bardzo bym chciał znaleźć kogoś. Nawiązałem z nią głębszą rozmowę o tym, dodaliśmy się potem do znajomych na facebooku, a niedługo potem zobaczyłem, że Ola reklamuje spotkanie dla chętnych do wstąpienia do stowarzyszenia.

Po kilku zawahaniach poszedłem. Totalnie nieśmiały i mało pewny siebie. Szybko to się zmieniło, gdy zetknąłem się z tymi ludźmi – moją pierwszą w życiu katolicką wspólnotą (nie licząc mojej rodziny, ale to zależy, jak definiować wspólnotę). Nagle poczułem, że nie jestem wyśmiewany ani „hejtowany” za poglądy, sposób bycia i wszystko inne, do czego ludzie się mogą przyczepić. Nagle się zacząłem dowiadywać od innych nie za co mnie nie lubią, ale za co mnie lubią. Nagle zacząłem doświadczać mocy wspólnoty, mocy większej grupy ludzi, która podzielała moje wartości i poglądy na życie. To jest naprawdę piękne, bo niesamowicie otwiera człowieka.

Drugie doświadczenie znaku Boga w moim życiu to zetknięcie się z drugim człowiekiem. To zobaczenie, że przez takie osoby jak Ola Pan Bóg przemawia do człowieka i wskazuje mu pewną drogę. Nigdy nie wiadomo, kiedy jakiś moment sprawi, że całe twoje życie się zmieni. Może nie od razu, ale choćby po jakimś dłuższym czasie.

Tytułowe słowa tego wpisu kiedyś powiedział mi o. Krzysztof Michałowski OP. To duszpasterz w innej wspólnocie, do której należę, u Dominikanów na Służewie. Może to brzmi zabawnie. I słusznie, bo tak miało brzmieć. Ale w sumie jak się temu bliżej przyjrzymy, to coś w tym jest.

To trzy osoby boskie, Trójca Święta, ale te trzy osoby to mogą być trzy osoby najbliższe z twojej wspólnoty. W końcu gdzie możemy najbardziej naocznie spotkać Boga? W drugim człowieku. ;)